مودم چیست؟
در صنعت تجهیزات شبکه و ارتباطات، مودم دستگاهی است که در آن واحد سیگنالهای آنالوگ را به دیجیتالی، و دیجیتالی را به آنالوگ تبدیل می کند.
فرض کنیم ما یک دستگاه کامپیوتر خانگی و یک شبکه اینترنت داریم و می خواهیم این دو را به هم متصل کنیم، در اینجا نیاز به یک مودم داریم.
دلیل این کار این است که ما سیگنال های دیجیتال و آنالوگ داریم؛ اما برای ارتباط، نیاز داریم سیگنال های دیجیتال به سیگنال های آنالوگ تبدیل شوند.
تقسیم بندی کلی شبکه ی مودم ها:
به طور کلی، می توان مودمها را به دو دستهی داخلی و خارجی تقسیم کرد:
- مودمهای داخلی: مودمهایی هستند که در قسمت سختافزاری دستگاههایی مثل موبایل و لپتاپ وجود دارند. موبایل شما یک مودم داخلی دارد که اتصال اینترنت به اپراتورهای موبایل (مثل همراه اول و ایرانسل و …) را فراهم می کند.
- مودمهای خارجی: دستگاههای مستقلی هستند که اینترنت را در دسترس دستگاه های دیگر قرار می دهند.
از لحاظ سرعت و نحوه ی انتقال دیتا (اطلاعات) در شبکه ی اینترنت نیز، مودم ها به گروه های
- مودم ADSL
- مودم VDSL
- مودم WiMAX
- مودم 3G/4G LTE
- مودم TD-LTE
تقسیم بندی می شوند.
مودم ADSL
این نسل از مودم ها، یکی از پراستفاده ترین و رایج ترین روشهای اتصال به اینترنت به شمار رفته و ساختاری متنوع برای برقراری ارتباط با شبکه اینترنت دارند.
مودم ADSL با استفاده از پورت تلفن یا همان پورت RJ-11، به شبکهی تلفن و در نهایت ISP (سرویسدهندهی اینترنت) متصل شده و پس از تایید اطلاعات پیکربندی، شرایط لازم برای اتصال به اینترنت را ایجاد می کند
انتقال دادههای تحت شبکه از دو طریق با سیم (با بهرهگیری از پورت LAN یا همان RJ-45) و بی سیم (Wireless) بهوسیلهی فناوری Wi-Fi شکل میگیرد.
مودم VDSL
نحوهی کار مودم VDSL شباهت فراوانی به مودمهای ADSL دارد؛ با این تفاوت که مسیر انتقال دادهها از ISP (سرویسدهندهی اینترنت) به منزل یا محل کار، با استفاده از فناوری فیبر نوری انجام می شود. در نتیجه، پهنای باند و سرعت ارتباط تحت شبکه به مراتب بیشتر از فناوری ADSL است.
مودم WiMAX
فناوری وایمکس اولین بستر ارائهی اینترنت بدون نیاز به خط تلفن در کشور بهشمار می آید که بهصورت فراگیر در دسترس کاربران قرار گرفته است.
مودمهای دارای این فناوری، با استفاده از سیمکارتهایی که داخل شان قرار گرفته کار میکنند. به همین علت به استفاده از سیم تلفن نیازی ندارند.
این فناوری شبکه در سال 2001 میلادی شکل گرفت و پهنای باندی در حدود 30 تا 40 مگابیت در ثانیه دارد. این نوع مودمها در بیشتر موارد آنتن خارجی ندارند و تنها با آنتنهای داخلی کار میکنند.
در سال 2011 آخرین نسخه از وایمکس با نام +WiMAX2 معرفی شد که پهنای باند آن تا حداکثر 100 مگابیت در ثانیه افزایش پیدا می کرد. در حقیقت، وایمکس 2 پلاس رقیب اصلی فناوری TD-LTE شناخته میشد.
مبین نت اولین شرکت ارائهدهندهی شبکه اینترنت وایمکس در ایران می باشد و بعد از آن، ایرانسل بهعنوان رقیب این شرکت، فعالیت خودش را آغاز کرد. اما با روی کار آمدن اینترنت 4G و زیرشاخههای آن و همچنین قیمت بالای اینترنت وایمکس، به مرور تعداد کاربران مبین نت و ایرانسل در بخش WiMAX کاهش پیدا کرد که همین امر سبب شد هر دو شرکت دیگر از این فناوری پشتیبانی نکنند.
مودم 3G و 4G/LTE
نحوهی اتصال به شبکه اینترنت از طریق مودم های 3G و 4G/LTE، از طریق سرویس دهی موبایل و به شکل بیسیم (Wireless) انجام می شود. به این صورت که اپراتورهای ارائهدهندهی خدمات موبایل، با قرار دادن چند ایستگاه فرستندهی امواج (BTS)، شرایط لازم را برای ارائهی اینترنت نسل سه و یا چهار فراهم میکنند.
تفاوت این دو فناوری ( 3G و 4G ) تنها در سرعت و پهنای باندی است که ارائه میدهند. فناوری 4G/LTE در نسخههای مختلفی عرضه شده که هر کدام در میزان پهنای باند، با یکدیگر تفاوتهایی دارند.
مودم TD-LTE
فناوری TD-LTE شباهت زیادی به فناوری WiMAX دارد؛ اما TD-LTE، توانایی ارائهی اینترنت با سرعت بالاتری نسبت به WiMAX دارد.
این فناوری در مودمهایی با دو خصوصیت مجزا قابل ارائه می باشد:
یکی مودمهایی که با استفاده از آداپتور و برق کار میکنند و دیگری مودمهای قابل حملی (مودم جیبی) که با استفاده از باتری کار میکنند.
هر دوی این مودمها قابل حمل هستند، به این صورت که به سیم تلفن نیازی ندارند؛ اما برای استفاده از مودم نوع اول باید از پریز برق استفاده کنید.